دریاقلی / دکتر محمدرضا ترکی

آن سوی نخل ها پر از سرباز دشمن است 

این شهـر در محاصـره،شهر تو و من است 

دشمـن نفـوذ کرده و ایـن شـهـر بی پـنـاه 

اینـک به زیر چکمـه ی ناپاک دشمن است 

دریــا قـلـی رکـاب بــزن،«یـا عـلـی» بـگـو 

چشم انـتـظـار همّت تو دین و میهن است 

ای   مــردِ  اهـل،  بـنـازم    بـه   غـیـرتـت 

این خانـه هـا هنوز پـر از کودک و زن است 

فـردا،اگـر درنـگ کنـی کـوچه هـا ی شهـر 

میـدان جنگ تن به تن و تـانک با تن است 

از راه اگــر  بـمـانی  و  روشـن شـود هـوا 

تکلیـف شهـر خاطره های تو روشن است 

دریـا قـلـی رکـاب بـزن،گـر چه سـهـم تـو 

از این دیار،ترکش و یک مشت آهن است 

دریـا قـلـی بـه وسعـت دریـاسـت نـام تـو 

تــاریــخ در تـلـفـظ نـام تــو الــکــن اسـت 

هی مــردِ مــرد،از نـفـس افـتـاده ای مگر 

همپـای مـرگ،کار تو امشب دویدن است 

چون مـوجهـا به  دامنِ سـاحل نمی خزی 

دریـایـی و طــریـقـت دریـــا،تـپـیـدن است