بلند بگو الهی شکر!

غزل سایه به شهریارنشود فاش کسی آنچه میان من و توستتا اشارات نظر نامه رسان من و توستگوش کن با لب خاموش سخن می گویمپاسخم گو به نگاهی که زبان من و توستروزگاری شد و کس مرد ره عشق ندیدحالیا چشم جهانی نگران من و توستگرچه در خلوت راز دل ما کس نرسیدهمه جا زمزمه ی عشق نهان من و توستگو بهار دل و جان باش و خزان باش ، ارنهای بسا باغ و بهاران که خزان من و توستاین همه قصه ی فردوس و تمنای بهشتگفت و گویی و خیالی ز جهان من و توستنقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقلهر کجا نامه ی عشق است نشان من و توستسایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهروه ازین آتش روشن که به جان من و توست،پاسخ شهریار به سایهگر از این چاه طبیعت که جهان من و تستبدر آییم جهان جمله از آن من و تستآسمان پهنه ی خوانی که به پای تو و منمهر و مه قرصه ی نانی که بخوان من و تستاز ازل خلعت تشریف بدوش تو و منتا ابد آیت تکریم به شان من و تستکلک فرمان فلک، نامه نویس تو و منپیک شاهین قضا، نامه رسان من و تستکهکشان دیو براند به شهاب ثاقبتا کجا بین قرق تیر و کمان من و تستآسیای فلکی روز و شبش نوبت ماستکه تنور مه و مهر از پی نان من و تستنیست جز سرو و گل و لاله در این باغ و چمنگر بهار تو و من یا که خزان من و تستاین چه نام ازلی وین چه نشان ابدیکز ازل تا به ابد نام و نشان من و تستعقل نامحرم عشق است ، نیازی به میانبا وی از عهد ازل آنچه میان من و تستدلبرا جان تو و من که به عهدی همه کجقسمی راست اگر هست به جان من و تستآسمان نیست قران مه و مهرش در یاداین همه دور قیامت که قران من و تستتو که شرح ورق گل همه خواندی دانیکه فغان دل بلبل به زبان من و تستچشمه ی آب حیاتی که به دستان گویندگوهر شعر تر و طبع روان من و تستگر زمان فاصله ی حافظ و سعدی است چه باکحالی آن فاصله خ, ...ادامه مطلب

 نکند موسم سفر باشدساربان، خفته ی بی خبر باشد بوی باران تازه می آید نکند بوی چشم تر باشد سخنی از وفا شنیده نشد نکند گوش خلق، کر باشد نکند عشق در برابر عقل دست از پا درازتر باشد نکند در قلمرو احساس کاس, ...ادامه مطلب