بلند بگو الهی شکر!

تصنیف تمنای دلدیدی که رسوا شد دلمغرق تمنا شد دلمدیدی که رسوا شد دلمغرق تمنا شد دلمدیدی که من با این دلبی آرزو عاشق شدمبا آن همه آزادگیبر زلف او عاشق شدمعاشق شدمای وای اگر صیاد منغافل شود از یاد منقدرم نداندفریاد اگر از کوی خودوز رشته ی گیسوی خودبازم رهانددیدی که رسوا شد دلمغرق تمنا شد دلمدیدی که من با این دلبی آرزو عاشق شدمبا آن همه آزادگیبر زلف او عاشق شدمعاشق شدمای وای اگر صیاد منغافل شود از یاد منقدرم نداندفریاد اگر از کوی خودوز رشته ی گیسوی خودبازم رهانددیدی که رسوا شد دلمغرق تمنا شد دلمدر پیش بی دردان چرافریاد بی حاصل کنمگر شکوه ای دارم ز دلبا یار صاحب دل کنموای ز دردی که درمان نداردفتادم به راهی که پایان ندارداز گل شنیدم بوی اومستانه رفتم سوی اوتا چون غبار کوی اودر کوی جان منزل کنموای ز دردی که درمان نداردفتادم به راهی که پایان ندارددیدی که رسوا شد دلمغرق تمنا شد دلمدیدی که در گرداب غماز فتنه ی گردون رهیافتادم و سرگشته چونامواج دریا شد دلمافتادم و سرگشته چونامواج دریا شد دلمدیدی که رسوا شد دلمغرق تمنا شد دلمدیدی که رسوا شد دلمغرق تمنا شد دلمدیدی که رسوا شد دلمغرق تمنا شد دلمبرچسب‌ها: تصنیف های سرزمین مادری, مرضیه, رهی معیری  |+| نوشته شده در  پنجشنبه سوم اسفند ۱۴۰۲ساعت 10:18&nbsp توسط بهمن طالبی  |  بخوانید, ...ادامه مطلب